Το αξιοζήλευτο προσόν των Βρετανών είναι σαφώς το φλεγματικό τους χιούμορ, η καυστικότητα τους και ο αυτοσαρκασμός τους.

Επιπλέον, οι Βρετανοί έχουν θεατρική παράδοση. Ο Τζο Όρτον, βεβαίως, δεν ανήκει (λόγω ηλικίας) στην παράδοση, αλλά είναι "μέλος" της αξιόλογης θεατρικής αγγλικής κοινωνίας.

Το έργο που διάλεξε να παρουσιάσει ο Πέτρος Φιλιππίδης με τους συνεργάτες του, είναι ανατρεπτικό, βαθύτατα ηθικό, πικρό και αστείο. Η ιστορία του πάει κάπως έτσι: Ο κύριος Μακλέβη, ένας ήσυχος αστός, θρηνεί δίπλα στο φέρετρο της γυναίκας του, την οποία κατά τη δική της θέληση, έχει ταριχεύσει και έχει ντύσει προσκοπίνα. Ο γιος του κυρίου Μακλέβη, ο Χάρολντ, μαζί με το φίλο του Ντένη, που είναι βοηθός σε γραφείο τελετών, ληστεύει τη γειτονική τράπεζα και η διαβολική νοσοκόμα, Φέη, προσπαθεί να μπει στην παρέα, προκειμένου να πάρει μερίδιο από τα κλοπιμαία. Κάπου εκεί, εμφανίζεται και ο επιθεωρητής Τράσκοτ.

Το "Loot" του Τζο Όρτον παίζεται σε μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ, σκηνικά - κουστούμια του Νίκου Πετρόπουλου και φωτισμό της Ελευθερίας Ντεκό.

Στην τρυφερή και ταυτόχρονα σκληρή ιστορία τριών εφήβων, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναφέρεται το έργο "Καημένε μου Μάρικ" που ανεβάζει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου, από τις 5 Ιανουαρίου, στο μικρό θέατρο της κεντρικής σκηνής του Δημοτικού θεάτρου.

Οι τιμές των εισιτηρίων είναι: 2.500 δρχ., το φοιτητικό 1.500 δρχ. και το μαθητικό 1.000 δρχ.

Τα θεατρικά παιχνίδια με το Σέξπιρ έχουν γίνει του συρμού, τελευταίως. Το ευτύχημα είναι πως αυτή η μόδα έχει και ουσία και νόημα ύπαρξης. Διότι, αν πάρουμε ως παράδειγμα το περσινό "παιχνίδι" με το Σέξπιρ, δηλαδή το έργο "Όλος ο Σέξπιρ σε μια ώρα", τότε θα αντιληφθούμε περί ποιας μόδας μιλάμε.

Φέτος, λοιπόν, η θεατρική παράσταση έχει τον τίτλο "Άμλετ με πικάντικη σάλτσα", που έχει γράψει ο Άλντο Νικολάι και αντιμετωπίζει την ιστορία του Άμλετ μέσα από την κουζίνα. Σ’ αυτή την κωμωδία, ο μάγειρας Φρόγκη, "αμπαρωμένος" στην κουζίνα του σχολιάζει ότι συμβαίνει στον έξω κόσμο, αλλά και το θάνατο του βασιλιά και του πατέρα του Άμλετ από το πολύ φαΐ, την ανορεξία της Οφηλίας και την υπερβολική αγάπη του Άμλετ για τα γλυκά.

Σ’ αυτή την κωμωδία πρωταγωνιστεί ο Γιάννης Κυριακίδης και παίζουν η Λαμπρινή Λίβα και η Ελεάνα Απέργη. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο, επί μακρόν, βοηθός του Πήτερ Μπρουκ, Ζαν Πολ Ντενιζόν.

Η παράσταση παίζεται μόνο κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Ενότητα χρόνου, χώρου και δράσης. Το πιστεύω του Ντέιβιντ Μπιρντ. Του συγγραφέα του θεατρικού έργου "ΟΝΕΟΝΤΑ 900", που παρουσιάζεται από τη δραματική σκηνή "Βικτόρια", των αποφοίτων, δηλαδή, της δραματικής σχολής του Γιώργου Θεοδοσιάδη.

Ένα άλλο "πιστεύω" του Ντέιβιντ Μπιρντ, είναι πως το Χόλιγουντ δεν κάνει τίποτε περισσότερο από σαχλαμάρες. Εξ ου και η απόφαση του να παρατήσει την προετοιμασία μιας πολύ μεγάλης ταινίας που θα γύριζε στην Columbia, προκειμένου να ανεβάσει (όντας νέος και άγνωστος), ένα θεατρικό έργο, το "Scorchers", αδιαφορώντας για τις τεράστιες δυσκολίες.

Το "ΟΝΕΟΝΤΑ 900", ένα έργο χαρακτηρισμένο από τους "Times" ως κωμωδία/θρίλερ/δράμα, είναι κατά πολύ αυτοβιογραφικό, που παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Γιώργου Θεοδοσιάδη, σκηνικά και κοστούμια Γιώργου Πάτσα και φωτισμούς Ελευθερίας Ντεκό.

Όταν ο Ουίλιαμ Γκίμπσον έγραφε "Το παιχνίδι της μοναξιάς" είχε στο νου του τη φράση του Πιραντέλο: "Η πολλαπλή προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου αντιστοιχεί στις δυνατότητες υπάρξεως που ο καθένας από μας κλείνει μέσα του". Έτσι, λοιπόν, έχτισε τους χαρακτήρες του ως πολύπλοκα, πολύμορφα και αντιφατικά όντα που μπορούν με κάθε ειλικρίνεια να υιοθετούν ως συμπεριφορά και τις δύο όψεις του νομίσματος.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης του "Άλφα" έχει κάνει ο Μιχάλης Σδούγκος, την μουσική επιμέλεια ο Ιάκωβος Δρόσος, τους φωτισμούς η Ελευθερία Ντεκό και η μετάφραση από τον Δάνη Κατρανίδη και τον Γιάννη Ιορδανίδη.

Κι επειδή το γέλιο χαρίζει μακροζωία, δεν έχετε παρά να περάσετε από το θέατρο "Βέμπο", όπου στο "Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες…" σίγουρα το χειλάκι σας θα γελάσει. Άλλωστε, αυτή είναι και η προσδοκία του σκηνοθέτη της επιθεώρησης, Χάρη Κλιν. "Θέλαμε να κάνουμε τον κόσμο να διασκεδάσει, να γελάσει, να ξεχάσει τα βάσανα του και φεύγοντας από το θέατρο, να πει ότι είδε μια καλή παράσταση, που του έδωσε πίσω το πεντοχίλιαρο του εισιτηρίου του". Η παράσταση είναι μια σατιρική, πολιτική -όχι πολιτικοποιημένη- επιθεώρηση γραμμένη από το Λάκη Μιχαηλίδη, το Ντίνο Σπυρόπουλο και το Μιχάλη Ανθή. Η μουσική είναι γραμμένη από το Νίκο Στρατηγό και τα σκηνικά και κοστούμια του Καρόλου Ρωμούση.

"Θέλω στην σκηνή ν’ αντιπροσωπεύω ανθρώπους κατατρεγμένους. Ανθρώπους που η ζωή τους έχει τσακίσει. Τι να ερμηνεύσω; Μια μεγαλοαστή που πίνει τσάι και ο άντρας της την απατάει;". Μ’ αυτά τα λόγια η Βάνα Μπάρμπα εξηγεί τους λόγους που ανέβασε το έργο του Σαμ Σέπαρντ "Αίμα αγάπης". Οι άνθρωποι που αγάπησαν πολύ στη ζωή τους αφήνουν μεγάλα σημάδια στο πέρασμα τους, ενίοτε τραγικά…

Το έργο αναφέρεται σε μια τέτοια περίπτωση. Ο συγγραφέας -Αμερικάνος- στήνει το έργο του πάνω στο αμερικάνικο μοντέλο μέσω των ηρώων του. Όμως, το δράμα του συμβαίνει σ’ όλη την οικουμένη. "Ο έρωτας μέσω του κυρίου Σέπαρντ δημιουργείται, αλλά και δημιουργεί, τους ίδιους κραδασμούς σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη", όπως εξηγεί ο σκηνοθέτης της παράστασης, που έκανε και τη μετάφραση του έργου, Ανδρέας Θωμόπουλος. Τι μπορεί, όμως να συμβεί όταν ο έρωτας πέφτει με φόρα πάνω σε σήμα Stop; Τότε στοιχεία πανάρχαιας τραγωδίας ζωντανεύουν στη σκηνή… "Είναι κακό ένας άντρας ν’ αγαπήσει δύο γυναίκες και ν’ αποκτήσει μαζί τους παιδιά; Κι αν αυτά τα παιδιά βρεθούν μαζί εν αγνοία τους και κάνουν έρωτα; Αυτό είναι το έργο".

"Το μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας" του Γρηγόριου Ξενόπουλου, παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά η Κεντρική Σκηνή του θεάτρου "Νίκη Τριανταφυλλίδη". Η σκηνοθεσία είναι της Νίκης Τριανταφυλλίδη, τα σκηνικά και κοστούμια της Ιωάννας Μανωλεδάκη.
Πρωταγωνιστούν: Νίκη Τριανταφυλλίδη, Νίκη Τσάγγαλου, Αντώνης Παλιόπουλος, Μαριάννα Ξενίδου, Γιώργος Βούρος, Ζωή Μεσσάρη, Ελένη Δεδούση.

Οι θεατές απολαμβάνουν το σπιρτόζικο του στιλ και του αναγνωρίζουν την ικανότητα του ως ηθοποιός είτε στο σανίδι είτε στο πλατό. Ο Γιάννης Μπέζος και η Ναταλία Τσαλίκη παρουσιάζουν τη "Λοκαντιέρα" του Γκολντόνι, στο θέατρο "Αναλυτή". Οι δύο πρωταγωνιστές μετά την περσινή επιτυχία τους με το έργο "Κατά φαντασία ασθενής" του Μολιέρου, επεχείρησαν μια συνέχεια για τη φετινή σεζόν. Η παράσταση είναι καλοστημένη από το σκηνοθέτη Θέμη Μουμουκίδη και όσοι φίλοι της κομέντια ντελ άρτε προσέλθετε, θα το απολαύσετε. Θέμα της "Λοκαντιέρα" είναι η σύγκρουση ανάμεσα σ’ έναν αριστοκράτη (Γιάννης Μπέζος) και μια λαϊκή γυναίκα ιδιοκτήτρια πανδοχείου (Ναταλία Τσαλίκη), η οποία καταφέρνει με την ισχυρή προσωπικότητα να πετύχει ακόμη μια νίκη για το γυναικείο φύλο.

Είναι αξιοπερίεργο το πως μπορεί να "καλύψει" μια θεατρική παράσταση το μοναδικό και ανεπανάληπτο επίτευγμα μιας άλλης τέχνης. Πώς, δηλαδή, μπορεί να παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή το θεϊκό άλμα του Νιζίνσκι, του μεγαλύτερου χορευτή όλων των εποχών, που αποκαλείται άνθρωπος - πουλί, εξαιτίας της μοναδικής ικανότητας του να στέκεται στον αέρα -με τέχνες και τεχνάσματα, προφανώς- όπως κανείς άλλος χορευτής στον κόσμο. Άλλωστε, όπως λέει ο… Νιζίνσκι του θεάτρου "Πολιτεία", ο Σωτήρης Χατζάκης, "Το έργο ανεβαίνει με τη μορφή του δρώμενου σε κώδικες αυστηρής τελετουργίας. Οι θρυλικές, ερωτικές σχέσεις του με το μέντορα του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ και τη γυναίκα του Ρομόλα μας αποκαλύπτουν τη μυθιστορηματική ζωή ενός δαιμονικού αγγέλου που έζησε έντονα, χόρεψε μαγικά και υπέφερε πολύ".

"Το ημερολόγιο του Νιζίνσκι" - η μαρτυρία της πορείας του μεγαλύτερου χορευτή του αιώνα - παρουσιάζεται σε μετάφραση Λουίζας Μητσάκου και επιμέλεια σκηνικών - κουστουμιών Έρσης Δρίνη και Γιάννη Χατζηγιάννη. Τη σκηνοθεσία έχει κάνει ο πρωταγωνιστής Σωτήρης Χάτζακης. "Το ημερολόγιο του Νιζίνσκι" του Νιζίνσκι